تاکيد بزرگان دين برثواب بي حدوحساب روزه گرفتن در اين ماه؛

ابن بابويه بسند معتبر از سالم روايت کرده است که گفت "رفتم بخدمت حضرت صادق(ع) در اواخر ماه رجب که چند روز از آن مانده بود چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود که آيا روزه گرفته‌اى در اين ماه، عرض کردم نه والله اى فرزند رسول خدا، فرمود که آنقدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آنرا بغير خدا کسى نمى‌داند. بدرستي که اين ماهيست که خدا آنرا بر ماههاى ديگر فضيلت داده و حُرمت آنرا عظيم نموده و براى روزه داشتن آن گرامى داشتن را بر خود واجب گردانيده. پس گفتم يَابْنَ رَسُولِ اللهِ اگر در باقيمانده اين ماه روزه بدارم آيا به بعضى از ثواب روزه داران آن فايز مى‌گردم؟ فرمود "اى سالم هر که يک روز از آخر اين ماه روزه بدارد خدا او را ايمن گرداند از شدّت سَکَراتِ مرگ و از هَوْل بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر که دو روز از آخر اين ماه روز دارد بر صراط به آسانى بگذرد و هر که سه روز از آخر اين ماه را روزه دارد ايمن گردد از ترس بزرگ روز قيامت و از شدّتها و هَوْلهاى آنروز و بَرات بيزارى از آتش جهنّم به او عطا کنند و بدان که از براى روزه ماه رجب فضيلت بسيار وارد شده است و روايت شده که اگر شخص قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه اين تسبيحات را بخواند تا ثواب روزه آن را دريابد "سُبْحانَ الاِْلهِ الْجَليلِ سُبْحانَ مَنْ لا يَنْبَغِى التَّسْبيحُ اِلاّ" منزه است خداى بزرگ منزه است آنکه تنزيه و تسبيح جز براى او شايسته نيست. "لَهُ سُبْحانَ الاَْعَزِّ الاَْکْرَمِ سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌ منزه است خداى برتر و کريمتر منزه است آنکه لباس عزت در بردارد و شايسته آن است." 

دعاي ماه رجب در هر روز بعد از فرائض؛

بگو در هر روز از رجب در صبح و شام و در عقب نمازهاى روز و شب

يا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَيْر وَآمَنُ سَخَطَهُ

اى که براى هر خيرى به او اميد دارم و از خشمش

عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ يا مَنْ يُعْطِى الْکَثيرَ بِالْقَليلِ يا مَنْ يُعْطى مَنْ سَئَلَهُ يا

در هر شرى ايمنى جويم اى که مى دهد (عطاى) بسيار در برابر (طاعت) اندک اى که عطا کنى به هرکه از تو خواهد اى

مَنْ يُعْطى مَنْ لَمْ يَسْئَلْهُ وَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً اَعْطِنى

که عطا کنى به کسى که از تو نخواهد و نه تو را بشناسد از روى نعمت بخشى و مهرورزى عطا کن به من

بِمَسْئَلَتى اِيّاکَ جَميعَ خَيْرِ الدُّنْيا وَجَميعَ خَيْرِ الاْخِرَةِ وَاصْرِفْ عَنّى

به خاطر درخواستى که از تو کردم همه خوبى دنيا و همه خوبى و خير آخرت را و بگردان از من

بِمَسْئَلَتى اِيّاکَ جَميعَ شَرِّ الدُّنْيا وَشَرِّ الاْخِرَةِ فَاِنَّهُ غَيْرُ مَنْقُوص ما

به خاطر همان درخواستى که از تو کردم همه شر دنيا و شر آخرت را زيرا آنچه تو دهى چيزى کم ندارد (يا کم نيايد) و

اَعْطَيْتَ وَزِدْنى مِنْ فَضْلِکَ يا کَريمُ

بيفزا بر من از فضلت اى بزرگوار

راوى گفت پس گرفت حضرت محاسن شريف خود را درپنجه چپ خود وخواند اين دعا را به حال التجا و تضرّع به حرکت دادن انگشت سبّابه دست راست پس گفت بعد از اين

يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ يا ذَاالنَّعْمآءِ

اى صاحب جلالت و بزرگوارى اى صاحب نعمت

وَالْجُودِ يا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَيْبَتى عَلَى النّارِ

و جود اى صاحب بخشش و عطا حرام کن محاسنم را بر آتش دوزخ.

منبع:صدای شیعه

كى از روحانيون مورد اعتماد مؤ لف ، از قول دوست روحانى خود، نقل كرد و گفت ،

من از حرم مطهر خارج شدم ؛ ناگهان به خانمى -كه قبل از من از حرم خارج شده بود - در مسير راه ، برخوردم و ديدم همينكه از بست و محيط بارگاه خارج شد، چادرش را از سر برداشته ، داخل كيف دشتى خود گذاشت .

من كخ گستاخى او را نتوانستم تحمل كنم : خانم ! حجاب در حرم بايد باشد؟

او كمال و احترام و ادب گفت : آقا! من مسلمان نيستم . پرسيدم : پس چه آيينى دارى ؟ گفت : نصرانى هستم .

گفتم : پس در حرم چه مى كردى ؟

گفت : آمده بودم از حضرت رضا عليه السلام تشكر كنم . پرسيدم براى چه ؟

گفت : پسرم فلج بود. هر چه او را براى معالجه نزد پزشكان بردم ، سودى نبخشيد؛ بالاءخره با همان حال تبه مدرسه رفت .

همكلاسانش او را به معالجه تشويق كردند. او در جواب آنان گفته بود مادرم مرا براى معالجه نزد پزشكان متخصص برده ؛ اما سودى نبخشيد است .

همكلاسانش گفته بودند. برو به مادرت بگو؛ تو را به حرم مطهر حضرت رضا عليه السلام ببرد تا شفا بگيرى .

همينكه پسرم از مدرسه بازگشت . گريان كفت : مادر! گفتى مرا پيش همه پزشكان برده اى .

اما هنوز مرا به مشهد امام رضا عليه السلام و نزد آن مام عليه السلام كه همكلاسانم مى گويند مريضها را شفا مى بخشد نبرده اى .

گفتم : پسرم ! امام رضا مسلمانان را ويزيت مى كند؛ به خاطر اينكه ما نصرانى هستيم تو را ويزيت نخواهد كرد.

امام او با اصرار تمام مى گفت : تو مرا ببر؛ مرا هم ويزيت مى كند؛ ولى من انكار مى كردم و باز او اصرار، بالاءخره گريان به بستر خود رفت .

چون نيمه شب فرا رسيد صدا زد مامان ! بيا! من با شتاب رفتم . گفت : مامان ! ديدى آن آقا، مرا هم ويزيت كرد! او، خودش به خانه ما آمد و گفت : به مادرت بگو هر كه در خانه ما بيايد او را ويزيت مى كنيم .

أَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الْعَمى بَعْدَ الْجَلاءِ وَ مِنَ الضَّلالَهِ بَعْدَ الْهُدى وَ مِنْ مُوبِقاتِ الاَْعْمالِ وَ مُرْدِياتِ الْفِتَنِ:

پناه به خدا مى‌برم از نابينايى بعد از بينايى و از گمراهى بعد از راهيابى و از اعمال ناشايسته و فرو افتادن در فتنه‌ها.

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

منبع